-
1 λῑμός
λῑμός, ὁ 8auch ἡ, H. h. Cer. 312, von den Gramm. für dorisch erkl., vgl. Schol. Ar. Ach. 743; in späterer Prosa vorherrschend, Pol. 1, 84, 9 u. a. Sp.), Mangel an Nahrung ( λείπω), Hungersnoth, Hunger; δίψα τε καὶ λιμός, Il. 19, 166, ἔτειρε δὲ γαστέρα λιμός, Od. 12, 332, öfter; λιμῷ ϑανέειν, vor Hunger sterben, 12, 342; λιμὸν ὁμοῠ καὶ λοιμόν, Hes. O. 241; αἰανής, Pind. I. 1, 49; πλεῖστοι ϑάνον δίψει τε λιμῷ τε, Aesch. Pers. 483, öfter, wie bei den anderen Tragg.; λιμῷ πιεζόμενοι, Her. 6, 139, ὑπὸ λιμοῠ, 8, 115; λιμῷ ἀποϑανεῖν, Plat. Gorg. 464 d, u. sonst überall in Prosa. – Auch übertr., ἤδη γὰρ εἶδον λιμόν τ' ἐν ἀνδρὸς πλουσίου φρονήματι γνώμην τε μεγάλην ἐν πένητι σώματι Eur. El. 371. – Auch = Heißhunger, Medic. – Komisch = der Hungerleider, Posidipp. Ath. IX, 376 (v. 12); vgl. Eust. 1828, 6.
-
2 λιμός
λῑμός, οῦ, ὁ ([dialect] Dor. ἡ, acc. to Phryn.164, used by the Megarian in Ar.Ach. 743, cf. Herod.2.17, Bion Fr.14.4; Λ. ἔχων γυναικὸς μορφήν Callisth. ap. Ath.10.452b; also h.Cer. 311, Call.A Fr.anon.43, Plb.1.84.9, AP9.89 (Phil.), Ev.Luc.15.14, Act.Ap.11.28):—hunger, famine,δίψα τε καὶ λ. Il.19.166
;λιμῷ θανέειν Od.12.342
;λιμὸν ὁμοῦ καὶ λοιμόν Hes.Op. 243
, cf. Th.2.54;λ. αἰανής Pi.I.1.49
;λιμῷ συνεστεῶτας Hdt. 7.170
;σκότῳ λ. ξύνοικος A.Ag. 1642
;δείπνου προφήτην λιμόν Antiph. 217.23
;ἅπανθ' ὁ λ. γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποιεῖ Id.293
;ὁ δὲ λ. ἐστιν ἀθανασίας φάρμακον Id.86.6
: prov., ἀπολεῖτε λιμῷ Μηλίῳ, referring to the siege of Melos, Ar.Av. 186: metaph.,ἤδη γὰρ εἶδον.. λιμόν τ' ἐν ἀνδρὸς πλουσίου φρονήματι, γνώμην δὲ μεγάλην ἐν πένητι σώματι E.El. 371
. -
3 λιμος
ὅ, реже ἥ, тж. pl. голод(δίψα τε καὴ λ. Hom.; λ. ὁμοῦ καὴ λοιμός Hes.; λιμῷ θανέειν Hom., ἀποθανεῖν Plat. и ἀπολλύναι NT.)
Μήλιος λ. Arph. — Мелосский голод, т.е. мучительнейший (голод на острове Мелос во время осады его афинянами в 416 г. до н.э.) -
4 λῑμός
λῑμός, ὁ, Mangel an Nahrung ( λείπω), Hungersnot, Hunger; λιμῷ ϑανέειν, vor Hunger sterben. Auch = Heißhunger. Komisch = der Hungerleider -
5 οἴκτιστος
οἴκτιστος, unregelmäßiger superl. zu οἰκτρός, unmittelbar von οἶκτος abgeleitet, der bejammernswertheste, jämmerlichste; τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν, Il. 22, 76; λιμῷ δὲ οἴκτιστον ϑανέειν, Od. 12, 342; οἴκτιστος ϑάνατος, 11, 412, ὄλεϑρος, 23, 79; adv., ὅπως οἴκτιστα ϑάνοιεν, 22, 472.
См. также в других словарях:
λιμός — ο (AM λιμός, ὁ, Α και λιμός, ή) μεγάλη και παρατεταμένη έλλειψη ειδών διατροφής που παρουσιάζει ευρεία γεωγραφική εξάπλωση και προκαλεί αύξηση τής θνησιμότητας λόγω πείνας («λιμῷ δ οἴκτιστον θανέειν», Ομ. Οδ.) || (μσν. αρχ.) πειναλέος άνθρωπος… … Dictionary of Greek